ورزشی ، سلامت ، اشپزی ، سبک زندگی

1. مرحله 1: علت اصلی را درک کنید

هیپوکندری می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله ژنتیک، تربیت و تجربیات زندگی باشد. برای مقابله مؤثر با هیپوکندری، مهم است که علت اصلی وضعیت آنها را درک کنید. این ممکن است شامل صحبت با آنها در مورد تجربیات گذشته و اینکه چگونه ممکن است در هیپوکندری خود نقش داشته باشد، باشد.

22 نکته برای مرحله 1:

1. با دقت به صحبت های هیپوکندریاک گوش دهید و سعی کنید دیدگاه او را درک کنید.
2. سوالات باز بپرسید تا به آنها کمک کنید احساسات و نگرانی های خود را بیان کنند.
3. صبور و همدل باشید و از نادیده گرفتن نگرانی های آنها اجتناب کنید.
4. به آنها کمک کنید تا هرگونه الگوی فکری منفی یا باوری را که ممکن است به هیپوکندری آنها کمک کند شناسایی کنند.
5. آنها را تشویق کنید تا به دنبال کمک حرفه ای، مانند درمان یا مشاوره باشند.
6. پیشنهاد همراهی آنها را در قرار ملاقات ها یا مشاوره هایشان بدهید.
7. به آنها کمک کنید منابع اطلاعاتی قابل اعتمادی در مورد علائم و شرایط خود پیدا کنند.
8. آنها را تشویق کنید تا برای ردیابی پیشرفت خود یک مجله علائم داشته باشند.
9. به آن‌ها پیشنهاد دهید به دنبال گروه‌های پشتیبانی یا انجمن‌های آنلاین برای بیماران هیپوکندری باشند.
10. به آنها یادآوری کنید که احساس ترس یا اضطراب اشکالی ندارد، اما همچنین آنها را تشویق کنید که با ترس های خود روبرو شوند.
11. به آن‌ها کمک کنید مکانیسم‌های مقابله‌ای مثبت، مانند ورزش، مدیتیشن، یا سرگرمی‌ها را شناسایی کنند.
12. به آنها کمک کنید تا اهداف و انتظارات معقولی برای سلامتی و تندرستی خود تعیین کنند.
13. به آنها یادآوری کنید که مراقبت از سلامت جسمی و روانی آنها مهم است.
14. اطمینان حاصل کنید که آنها تنها نیستند و بسیاری از افراد هیپوکندری را تجربه می کنند.
15. اگر علائمشان بدتر شد یا ناراحتی قابل توجهی را تجربه کردند، آنها را تشویق کنید که به دنبال کمک حرفه ای باشند.
16. به آنها کمک کنید تا برنامه ای برای مدیریت هیپوکندری خود، از جمله راهبردهایی برای مقابله با اضطراب و استرس ایجاد کنند.
17. به آنها یادآوری کنید که اشتباه کردن اشکالی ندارد و یادگیری و رشد از اشتباهات بخشی عادی از زندگی است.
18. به آنها کمک کنید منابعی برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد علائم و شرایط خود پیدا کنند.
19. آنها را تشویق کنید که به دنبال دیدگاه ها و دیدگاه های جایگزین باشند.
20. به آنها یادآوری کنید که مراقبت از خود و اولویت بندی نیازهای خود مهم است.
21. به آنها کمک کنید تا یک برنامه مراقبت از خود، از جمله راهبردهایی برای مدیریت استرس و اضطراب ایجاد کنند.
22. به آنها یادآوری کنید که درخواست کمک در صورت نیاز اشکالی ندارد و کمک خواستن نشانه قدرت است نه ضعف.
23. مرحله ۲: تعیین حد و مرز

هیپوکندریاها اغلب تمایل به تسلط بر مکالمات دارند و به دنبال اطمینان دائمی هستند. برای تعیین مرزها، مهم است که نیازها و انتظارات خود را به وضوح و محترمانه بیان کنید.

22 نکته برای مرحله 2:

1. 1. هنگام تعیین مرزها مستقیم و قاطع باشید.
   2. از جملات “من” برای بیان احساسات و نیازهای خود استفاده کنید.
   3. از فعال کردن هیپوکندری آنها با ارائه اطمینان بیش از حد اجتناب کنید.
   4. انتظارات روشنی برای میزان زمان و توجهی که می خواهید به هیپوکندری آنها اختصاص دهید، تعیین کنید.
   5. روتینی را برای اعلام حضور با آنها تنظیم کنید، مانند تماس‌های هفتگی یا ماهانه.
   6. محدودیت‌هایی را برای مقدار اطلاعاتی که می‌خواهید درباره آن بحث کنید، تعیین کنید.
   7. از درگیر شدن در بحث های طولانی و مفصل در مورد علائم آنها اجتناب کنید.
   8. اگر علائمشان بدتر شد یا ناراحتی قابل توجهی را تجربه کردند، آنها را تشویق کنید که به دنبال کمک حرفه ای باشند.
   9. به آنها یادآوری کنید که اشکالی ندارد که کمی بلاتکلیفی داشته باشید و اینکه همه چیز را ندانید طبیعی است.
   10. به آنها کمک کنید منابعی برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد علائم و شرایط خود پیدا کنند.
   11. آنها را تشویق کنید که به دنبال دیدگاه ها و دیدگاه های جایگزین باشند.
   12. به آنها یادآوری کنید که مراقبت از خود و اولویت بندی نیازهای خود مهم است.
   13. به آنها کمک کنید تا یک برنامه مراقبت از خود، از جمله راهبردهایی برای مدیریت استرس و اضطراب ایجاد کنند.
   14. به آنها یادآوری کنید که درخواست کمک در صورت نیاز اشکالی ندارد و کمک خواستن نشانه قدرت است نه ضعف.
   15. صبور و فهمیده باشید، اما در مرزهای خود نیز محکم باشید.
   16. به آنها پیشنهاد دهید تا یک درمانگر یا مشاور متخصص در هیپوکندری پیدا کنند.
   17. به آنها یادآوری کنید که درمان می‌تواند در مدیریت هیپوکندری و سایر شرایط سلامت روان مفید باشد.

1. آنها را تشویق کنید تا به دنبال گروه های حمایتی یا انجمن های آنلاین برای بیماران هیپوکندری باشند.
2. در صورت تمایل، شرکت در گروه‌های حمایتی یا جلسات درمانی را با آنها پیشنهاد دهید.
3. به آنها یادآوری کنید که لذت بردن از زندگی و لذت بردن از زندگی، حتی با هیپوکندری، اشکالی ندارد.
4. به آن‌ها پیشنهاد دهید فعالیت‌ها یا سرگرمی‌هایی را پیدا کنند که از آن لذت می‌برند و می‌تواند به آنها در مدیریت هیپوکندری کمک کند.
5. آنها را تشویق کنید تا سلامت جسمی و روانی خود را در اولویت قرار دهند و در صورت بدتر شدن علائم یا تجربه ناراحتی قابل توجه، از متخصصان کمک بگیرند.
6. مرحله 3: به دنبال کمک حرفه ای باشید

اگر شما یا کسی که می شناسید با هیپوکندری دست و پنجه نرم می کند، مهم است که به دنبال کمک حرفه ای باشید. یک متخصص سلامت روان می‌تواند یک ارزیابی کامل ارائه دهد و یک برنامه درمانی مناسب ایجاد کند.

22 نکته برای مرحله 3:

1. تحقیق درمانگران یا مشاورانی که در زمینه هیپوکندری و سایر شرایط سلامت روان تخصص دارند.
2. از پزشک مراقبت های اولیه، سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی، یا دوستان و اعضای خانواده مورد اعتماد خود درخواست معرفی کنید.
3. برای تعیین پوشش درمانی و سایر درمان ها با ارائه دهنده بیمه خود مشورت کنید.
4. به دنبال درمانگر یا مشاوری باشید که در درمان هیپوکندری و سایر اختلالات اضطرابی مجرب باشد.
5. به دنبال یک درمانگر یا مشاور متخصص در درمان شناختی رفتاری (CBT) باشید.
6. از درمانگر یا مشاور در مورد رویکرد آنها برای درمان هیپوکندری و سایر شرایط سلامت روان بپرسید.
7. انتظارات و اهداف خود را برای درمان با درمانگر یا مشاور در میان بگذارید.
8. در مورد علائم و تجربیات خود صادق و صراحت باشید.
9. در تمام قرارهای برنامه ریزی شده شرکت کنید و توصیه های درمانگر یا مشاور را دنبال کنید.
10. مهارت ها و استراتژی های آموزش داده شده در درمان را خارج از جلسه تمرین کنید.
11. برای ردیابی پیشرفت خود یک مجله علائم داشته باشید.
12. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد هیپوکندری و سایر شرایط سلامت روان، به دنبال منابع اضافی مانند کتاب یا مقاله آنلاین باشید.
13. پیوستن به یک گروه پشتیبانی یا انجمن آنلاین برای بیماران هیپوکندری را در نظر بگیرید.
14. صبور و پایدار باشید، زیرا درمان ممکن است زمان ببرد.
15. در صورت تمایل، شرکت در جلسات درمانی با هیپوکندریاک را پیشنهاد دهید.
16. به آنها یادآوری کنید که درمان فضایی امن و محرمانه برای بحث در مورد علائم و تجربیات آنهاست.
17. آنها را تشویق کنید که سؤال بپرسند و اگر چیزی را متوجه نشدند به دنبال توضیح باشید.
18. به آنها کمک کنید منابعی برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد علائم و شرایط خود پیدا کنند.
19. به آنها یادآوری کنید که لذت بردن از زندگی و لذت بردن از زندگی، حتی با هیپوکندری، اشکالی ندارد.
20. به آن‌ها پیشنهاد دهید فعالیت‌ها یا سرگرمی‌هایی را پیدا کنند که از آن لذت می‌برند و می‌تواند به آنها در مدیریت هیپوکندری کمک کند.
21. آنها را تشویق کنید تا سلامت جسمی و روانی خود را در اولویت قرار دهند و در صورت بدتر شدن علائم یا تجربه ناراحتی قابل توجه، از متخصصان کمک بگیرند.
22. پیشنهاد دهید که یک دوست یا عضو خانواده حمایت کننده و فهمیده باشید و به آنها یادآوری کنید که در مبارزات خود تنها نیستند.